“Ik wil gewoon net zo zijn als andere kinderen,” zegt Qamar. Ze kijkt recht de camera in met bruine ogen waar verdriet in schuilt. Om haar mondhoeken speelt een voorzichtige glimlach van hoop, dat het toch weer goed komt. Op haar hoofd een hoedje, dat ze kreeg van een World Vision medewerker tijdens een spelletjesmiddag. Het ziet er allemaal vrolijk uit, maar toch heeft Qamar het ontzettend moeilijk gehad.
Ze woont in een vluchtelingenkamp in Syrië en staat al jaren in de overlevingsstand. Tijdens haar leven is het altijd oorlog geweest en daar kwam de aardbeving in februari 2023 overheen. Dat was de druppel voor Qamar, ze veranderde in een stil, teruggetrokken meisje dat schreeuwde in haar slaap van angst. Angst om net als andere kinderen onder het puin te verdwijnen.
Altijd oorlog
Ze was nog maar een klein meisje toen ze uit hun eigen woonplaats moesten vertrekken vanwege de oorlog. Haar moeder vertelt: “We hadden een goed leven, maar door de oorlog zijn we nu alles kwijt, we leven in een vluchtelingenkamp en kunnen vaak geen eten betalen. Soms gaan mijn kinderen naar bed met honger.”
De familie vond een kleine kamer om in te wonen, maar dat was dan ook alles.
Ze was nog maar een klein meisje toen ze uit hun eigen woonplaats moesten vertrekken vanwege de oorlog. Haar moeder vertelt:
“We hadden een goed leven, maar door de oorlog zijn we nu alles kwijt, we leven in een vluchtelingenkamp en kunnen vaak geen eten betalen. Soms gaan mijn kinderen naar bed met honger.” De familie vond een kleine kamer om in te wonen, maar dat was dan ook alles.
Gezondheidsproblemen
Zowel Qamar’s vader als moeder kregen gezondheidsproblemen door de omstandigheden in het kamp. Hierdoor kunnen ze niet werken en dat betekent geen inkomen en dus geen eten. Qamar zag het gebeuren, maar hield haar emoties voor zich. Ze kreeg een groeiachterstand door het gebrek aan gezond eten. Ze vertelt erover: “We hebben zoveel dingen nodig die mijn ouders niet kunnen geven, ik wil gewoon opgroeien en gezond zijn, net als mijn vrienden.”
Alles op z’n kop
Net toen het leven weer wat rustiger werd, kwam de aardbeving die alles letterlijk op z’n kop zette. Het dak van de kamer stortte bijna in, dus Qamar vluchtte naar buiten met haar familie. Ze sliepen negen dagen buiten.
“We bleven buiten, in de kou en de regen, we durfden niet naar binnen. Ik kroop samen met mijn broertjes en zusjes tegen mijn moeder aan en we stopten niet meer met huilen. We begrepen niet goed wat er gebeurde. Ook toen we weer teruggingen werd ik elke nacht schreeuwend wakker. Ik dacht dat ik doodging.”
Haar moeder bracht haar naar het World Vision centrum, want ze zag dat daar hulp was voor kinderen. Daar krijgt Qamar psychische hulp bij het verwerken van alles wat er gebeurd is; de oorlog, het vluchten, de ziekte van haar ouders en de aardbeving. Ze doen spelletjes met groepjes kinderen, praten met elkaar en leren dat het normaal is dat je emoties hebt.
Qamar leert om haar emoties te begrijpen en ermee om te gaan, in plaats van ze ver weg te stoppen. Ze heeft nu vrienden en is minder teruggetrokken en stil. World Vision stuurde haar ook naar het medisch centrum vanwege haar groeiachterstand. Daarnaast krijgt de familie nu voedselpakketten zodat de kinderen weer gezond worden.
Emoties begrijpen
Een project zoals dit, waar kinderen psychologische ondersteuning krijgen als ze een aardbeving hebben overleefd is van levensbelang. Het gaat om meer dan de vreselijke dingen die ze gezien hebben tijdens de aardbeving, want ze hebben al jarenlang ellende gezien. De getrainde medewerkers geven de kinderen weer hoop en uitzicht op een toekomst. Een toekomst waarin Qamar net zo gezond en vrij is als haar vrienden. Het geld dat tijdens de acties van Giro555 binnenkwam is onder andere besteed aan projecten zoals deze.
Dit is hoe wij kinderen als Qamar helpen:
In de eerste maanden heeft onze focus na de aardbevingen vooral gelegen op noodhulp. De focus was schoon drinkwater en het uitdelen van cash vouchers (met deze vouchers kunnen mensen zelf eten kopen). Het uitdelen van deze cash vouchers is op dit moment afgerond. We zijn nu in Turkije vooral bezig met psychologische ondersteuning voor kinderen. We hebben ruimtes gebouwd voor vrouwen en kinderen waar ze kunnen samenkomen en we zijn bezig met programma’s gericht op het beschermen van kinderen. In Syrië zijn we bezig met het herstellen van 15 scholen. Dit proces is voor 60% compleet. Ook zijn we bezig met het bouwen van woningen voor mensen die geen woning meer hebben.
Lees meer in de laatste update over de hulp aan Turkije en Syrië
Geef voor Turkije en Syrië
We zijn dankbaar voor de impact die we hebben kunnen maken en blijven aanwezig om de inwoners te ondersteunen bij de wederopbouw na de verwoestende aardbevingen van een jaar geleden. Geven blijft nodig om mensen weer perspectief te kunnen bieden.