Halverwege de vorige eeuw was de Amerikaan Bob Pierce op reis in China. Een Amerikaanse lerares, Tena Holkenboer, stelde hem voor aan een gehavend, verlaten meisje met de naam White Jade. Tena had de middelen niet om voor White Jade te zorgen. Zij vroeg Bob: ‘what are you going to do about this?’ Bob gaf de vrouw zijn laatste vijf dollar en beloofde dat hij vanaf die dag elke maand vijf dollar zou sturen, zodat Tena voor het meisje kon blijven zorgen.
Die ontmoeting was een keerpunt in Bobs leven. Zijn lijfspreuk was: “Let my heart be broken by the things that break the heart of God”. In 1950 richtte hij World Vision op en drie jaar later startte het eerste kindsponsorprogramma. Nu telt de organisatie wereldwijd ruim 35.000 medewerkers. World Vision Nederland startte in 1981. Collega Mariëlle is een van die 35.000 medewerkers die dagelijks zich inzet voor de kwetsbare kinderen. Lees mee!
‘Laat mijn hart gebroken worden door de dingen die het hart van God breken’. Je hoeft de televisie maar aan te zetten, de krant te lezen, het nieuws te luisteren: wat speelt er ontzettend veel in de wereld. Hongersnood. Oorlog. Ziekte. Natuurrampen. Mijn hart breekt, keer op keer. En ik vraag me soms af: houdt het dan nooit op? Ik herinner nog een moment van mezelf als jong meisje in 1985. Het was de tijd van de grote hongersnood in Afrika. Bekende artiesten zongen samen het ‘We are the world’, en de hele wereld leek in actie te komen. Ook ik was eten aan het inzamelen bij de supermarkt in ons dorp om op te sturen naar de mensen in Afrika.
Nu leven we in 2022: hongersnood is op dit moment actueler dan ooit! In mei had ik een ontmoeting met Asuntha Charles, de vrouwelijke directeur van World Vision Afghanistan. In Afghanistan voltrekt zich een ramp, er is enorme honger. Zij vroeg mij: als jij 2000 euro hebt, wat doe je er dan mee? Het was rond de vakantiegeld tijd, dus in mijn gedachten wist ik het al precies. Een stukje vakantie, een deel van het studiegeld voor mijn zoon. Nog voordat ik antwoord kon geven vertelde ze mij dat je in Afghanistan voor 2000 euro een kind koopt. Gezinnen zijn zo wanhopig, dat zij als wanhoopsdaad beslissen een kind te verkopen om de andere monden in het gezin te voeden. Mijn maag draaide zich om. Ik ben zelf moeder…een keuze maken tussen je kinderen? Niet wetend wat er met jouw kind gaat gebeuren?
Dit is niet een verhaal wat op zichzelf staat. Dit is de realiteit! Dit gebeurt elke dag! Elke dag sterven er volwassenen en kinderen omdat er geen eten is. Er is geen eten omdat oogsten mislukken, omdat er geen regen meer valt. Er is geen eten omdat er oorlog uitbreekt, mensen moeten vluchten en hebben werkelijk helemaal niets meer. Er is geen eten als gevolg van COVID-19, door de oorlog in Oekraïne: de graanschepen die niet aankomen. We horen en zien het elke dag opnieuw in het nieuws. Is er sinds 1985 dan niets veranderd? Houdt het dan nooit op? Het is een vraag die ik regelmatig hoor. Met de toevoeging: het heeft toch geen zin om geld te geven, kijk maar…het bewijs is er. Daarnaast komt zoveel geld niet op de plek waar het moet aankomen: corruptie. En, weet je wel wat directeuren verdienen? Er verandert niets. Dus doe ik ook niets. Punt.
In december 2012 kwam ik voor het eerst in aanraking met World Vision. In die tijd herkende ik mij voor een groot deel in de groep mensen die ik net beschreef. Ik zag de ellende in de wereld, maar ik wist gewoon niet hoe ik daar iets aan kon veranderen. Ook een soort angst speelde mee dat mijn geld niet goed terecht zou komen. En hoe kon mijn kleine beetje geld dan zorgen voor een verschil? Dat er echt iets zou veranderen voor de mensen die dat zo hard nodig hadden?
Op die ene avond in december leerde ik anders naar de wereld te kijken. Want als ik naar de wereld keek, dan leek er niets veranderd. Als ik naar een continent keek, leek er niets veranderd. Als ik naar een land keek, leek er niets veranderd. Als ik naar een provincie keek, leek er niets veranderd, als ik naar een woonplaats keek, leek er iets te veranderen. Als ik naar het leven van 1 kind keek: daar was iets veranderd! Ik moest inzoomen…vanuit het grote geheel naar één kind, één mens.
Ik besefte op dat moment dat ik niet de wereld kon veranderen, maar wel het leven en de wereld van één kind! En ik stelde mij voor wat het zou betekenen als iemand mij te eten gaf als ik honger had, iemand mij te drinken gaf als ik dorst had, mij onderdak gaf als ik moest vluchten, mij kleding gaf als ik dat nodig had, mij hielp als ik ziek was (Mattheus 25). Dat maakt een wereld van verschil…niet voor de wereld, maar wel voor dat éne kind.
World Vision is een Christelijke organisatie. Wij evangeliseren niet. Wij stichten geen kerken. Wat wij wel doen? Wij bieden hulp in die gebieden waar de grootste armoede is. Wij helpen op die plekken waar niemand anders is of waar niemand anders komt. De hulp die wij bieden is er voor iedereen, ongeacht religie of overtuiging. Wij werken terplekke met de lokale bevolking omdat we geloven dat juist zij de kracht en motivatie hebben voor het veranderen van de toekomst. En dat zorgt ervoor dat we wereldwijd, in bijna 100 landen en in miljoenen levens, een verschil kunnen maken en de meest kwetsbare mensen kunnen helpen. World Vision werkt!
Wij willen jou heel graag betrekken bij onze missie. De missie om de meest kwetsbare kinderen wereldwijd in staat te stellen om uit armoede op te staan, om zij aan zij met de lokale gemeenschap te werken aan een blijvende verandering. Wij nodigen jou uit om hier onderdeel van te zijn en ook zelf deze blijdschap te beleven. Dit doen we met hart en ziel omdat we geïnspireerd zijn door Jezus. Met elkaar kunnen we verschil maken in de levens van kinderen!
Wat breekt jouw hart? Wil jij ervaren wat het betekent om het verschil te kunnen maken in het leven van een ander, in het leven van een kind?