De 30-jarige alleenstaande moeder Kaltoum maakt medicijnen klaar voor haar 5-jarige zoontje Adoum. Ze wrijft een traditioneel geneesmiddel over zijn borst in de hoop dat hij snel herstelt. Kaltoum is wanhopig. Samen met haar drie kinderen verblijft de Soedanese moeder in een vluchtelingenkamp in Tsjaad. Op zoek naar een veilige plek, ver weg van het geweld in Soedan. Maar nu is ze bang dat haar zoontje sterft van de honger.
In Soedan is veel geweld door aanhoudende conflicten. Er zijn ongeveer tien miljoen mensen op de vlucht binnen Soedan. Twee miljoen mensen zijn inmiddels uit het land gevlucht. Meer dan de helft van de Soedanese bevolking – 25,6 miljoen mensen – leeft in een hongercrisis. In een vluchtelingenkamp in de regio Noord-Darfoer is zelfs nu officieel een hongersnood uitgeroepen. Dit betekent dat dagelijks twee op de 10.000 mensen sterft van de honger. In andere delen van Soedan en in buurlanden – zoals Tsjaad, Zuid-Soedan, Ethiopië en de Centraal Afrikaanse Republiek – verblijven duizenden Soedanezen in vluchtelingenkampen. Ook daar is de vraag om voedsel groot en is er enorme voedselonzekerheid.
Moeder en dochter herenigd
Kaltoum werpt haar blik op haar 5-jarige zoontje. Ze is bang. Adoum heeft een infectie in zijn mond en ziet er ernstig ondervoed uit. Samen met drie van haar kinderen vluchtte de 30-jarige moeder een paar maanden geleden naar Tsjaad vanuit Soedan.
“Er is oorlog in Soedan. We waren bang en renden weg. Tijdens de vlucht raakte ik mijn oudste dochter, Yahia, kwijt. Ondertussen bleef Adoum maar huilen. Het enige wat ik meehad tijdens de vlucht, was een witte jerrycan. Zo kon ik ervoor zorgen dat mijn kinderen in ieder geval te drinken hadden. Tijdens de vlucht zag ik verschrikkelijke taferelen. Ik bedekte het hoofd van Adoum in de hoop dat hij niets zou zien,” vertelt Kaltoum over haar reis van Soedan naar het vluchtelingenkamp in Tsjaad.
Gelukkig bereikte ze samen met Adoum (5) en Mariam (3) het kamp. Na tien dagen werd ze ook herenigd met haar oudste dochter. “Toen ik Yahia zag, hield ik haar zo stevig vast. En ik huilde,“ vertelt Kaltoum. Het is niet voor te stellen hoe dit moment voor moeder en dochter moet zijn geweest.
Zorgwekkend
Hoewel het gezin nu een veilige plek heeft in het vluchtelingenkamp is de situatie zorgwekkend, vooral voor de 5-jarige Adoum. Kaltoum bezocht een gezondheidscentrum in de hoop om hulp te krijgen voor haar zoon. Hier kreeg ze een medicijn. Ze geeft hem ook een traditioneel geneesmiddel. Ze haalt de benodigdheden uit de enige plastic tas die ze meenam op haar vlucht van Soedan naar Tsjaad en laat zien hoe ze het medicijn over de borst van haar zoon verspreid.
“Hij had een normaal gewicht,” vertelt de moeder. “Totdat hij drie maanden geleden een mondinfectie kreeg en begon af te vallen. Hij had kiespijn en problemen met zijn maag. Hij weegt nu nog maar 12 kilo, terwijl hij het dubbele zou kunnen wegen,” zegt Kaltoum verdrietig.
“Ik maak me zorgen. Er is nu nog maar voedsel voor vier dagen. Wat olie, zout, een kopje okra, gierst en wat meel. Dat is niet genoeg.” Kaltoum weet niet hoe ze de situatie op kan lossen. “Omdat Adoum ziek is, kan ik niet werken. Hiervoor kon ik nog wat metselwerk doen, maar ik moet voor Adoum zorgen en ik kan dus geen geld verdienen voor voedsel.”
De voedselcrisis is niet alleen voelbaar bij Kaltoum en haar kinderen maar in het hele kamp. “Ik heb gezien hoe mensen letterlijk voedsel wegnemen van de mieren. Ze graven in een mierenhoop en halen het gierst eruit dat de mieren daar hebben opgeslagen. Ze vechten met de mieren om het voedsel,” vertelt Kaltoum.
Soedanese kinderen vechten tegen honger
De situatie is urgent voor Kaltoum en haar drie kinderen en voor de andere Soedaneze vluchtelingen in het kamp in Tsjaad. De nood is hoog. Niet alleen in dit kamp, maar in de hele regio. Elke dag vechten duizenden Soedanese kinderen voor hun leven. Met jouw hulp kunnen we levensreddende voeding geven aan kwetsbare kinderen zoals de 5-jarige Adoum. Stop honger nu. GENOEG is GENOEG.