Afreizen naar Afrika om je sponsorkind te ontmoeten, het zou je maar overkomen! Eén maand geleden maakte collega Henderina dit mee. Tijdens haar bezoek aan het projectgebied in Sierra Leone ontmoet ze haar sponsorkind Tamba. Benieuwd hoe zij haar bezoek in Sierra Leone heeft ervaren? Lees mee.
Vanuit mijn werk bij World Vision, kreeg ik de geweldige mogelijkheid om een week door te brengen in Sierra Leone. Samen met twee collega’s bezocht ik waterprojecten, gezondheidscentra en sanitaire voorzieningen. En als kers op de taart mocht ik aanwezig zijn bij een sponsorkindfeest van Chosen!
Na twee uur rijden over slecht terrein konden we niet meer verder. We kwamen aan bij een brug, die eerder dit jaar volledig onder water was komen te staan door overstromingen. De brug was niet meer betrouwbaar om met een jeep overheen te rijden. Daarom liepen we het laatste stuk naar het kleine dorp, bestaande uit negen lemen huisjes. Hier woont mijn sponsorkind Tamba. Ik had mezelf van tevoren afgevraagd of ik hem gelijk zou herkennen, maar toen ik hem zag, herkende ik hem direct. Onze ontmoeting begon met een dikke knuffel.
In een prachtige, tropische omgeving probeert de familie van Tamba er wat van te maken. Ze hebben een klein stukje landbouwgrond wat net voldoende te eten biedt om het gezin van zeven te voeden. Van de producten die ze verbouwen, houden ze niks over om te verkopen. Tamba kijkt me met grote ogen aan. Ik ben de eerste witte persoon in hun dorp.
Terwijl ik rondloop, observeer ik de omgeving. Er hangt was buiten, bonen drogen in de zon, kleurige teilen staan her en der bij de huizen. Ik maak selfies met een aantal kinderen. Hun vrolijkheid leidt even mijn aandacht af van de sobere situatie die ik om me heen zie. Tamba’s vader vertelt me dat hij ontzettend blij is dat twee van zijn kinderen nu naar school gaan. Hij hoopt dat al zijn kinderen naar school kunnen gaan zodat zij een beter leven zullen hebben dan hij.
Tijdens mijn bezoek aan het projectgebied in Sierra Leone hoorde ik veel verdrietige verhalen. Ik zag armoede, maar ervaarde bovenal een bevolking die doorzet en zich niet klein laat krijgen. De afgelopen dertig jaar heeft deze bevolkingsgroep een zware burgeroorlog, Ebola en COVID meegemaakt, en toch zag ik hoop en positiviteit. De mensen dansen en lachen en vertellen over hun dromen voor de toekomst. Ze zijn zó dankbaar voor de hulp die ze ontvangen.
Het is ongelooflijk om te zien wat er allemaal gedaan kan worden met de bijdragen van sponsors. Niet alleen wordt ervoor gezorgd dat kinderen naar school gaan, ook krijgen ze speciale lessen. Bijvoorbeeld over hun rechten als kind en welke verantwoordelijkheden daarbij horen.
Ook worden er veel voorzieningen gebouwd, zoals wc’s bij de scholen, waterputten die niet droogvallen in het droge seizoen. Zwangere vrouwen ontvangen een telefoon met een app waarmee ze snel een dokter kunnen bereiken. En voor de ouderen zijn er trainingen waar ze leren voedzame maaltijden te maken voor hun kleinkinderen, ziekteverschijnselen te herkennen en hierbij juist te handelen.
Ik heb met eigen ogen gezien dat een sponsorbijdrage zóveel meer is dan maandelijks geld overmaken voor eerste levensbehoeftes. Het gaat om meer dan dat: om veiligheid, geborgenheid, gezien worden en zelfvertrouwen krijgen.
Dichtbij schoon water kunnen krijgen, betekent minder kans op mishandeling of verkrachting tijdens lange nachtelijke tochten om water te halen. Het betekent een goede nachtrust voor de volgende schooldag. Het betekent genoeg tijd om huiswerk te maken. Toiletten op school betekenen dat meisjes niet meer thuisblijven als ze menstrueren, maar op school veilig naar het toilet kunnen. In het sponsorproject leert de bevolking samen te werken, voor zichzelf op te komen en ideeën uit te werken om samen verder te kunnen, ook als World Vision er niet meer is.
“We share, that’s how we survive!”
Dit zei een lokale collega op een avond tegen ons. Vlak daarvoor ontvingen we een zak sinaasappelen van één van de moeders, als blijk van dankbaarheid. De woorden van mijn collega lieten me niet meer los. De eenvoud van de boodschap vond ik zó mooi: ‘delen wat we hebben, kan levens veranderen.’ Delen verbindt, geeft hoop én geeft vreugde. Het is een mooie gedachte om mee te nemen in aanloop naar de kerstperiode en het nieuwe jaar. Een kind sponsoren, iets delen met de ander, en zo vreugde ontvangen. Een geschenk met impact, voor het kind én voor jou!