Julienne heeft acht kinderen. Ze komt uit het dorp Mushaki uit de Democratische Republiek Congo (DRC). Toen er gewapende conflicten uitbraken, veranderde haar leven volledig. Samen met haar kinderen vluchtte ze naar het Bulengo vluchtelingenkamp in Goma. Totdat ook daar geweld uit brak….
Op een rustige ochtend, rond negen uur, hoorde Julienne dat M23-rebellen de stad Goma waren binnengetrokken. “We zaten in de tent toen we hoorden dat M23 al in de stad was,” herinnert ze zich. Veel families in de kampen probeerden terug naar huis te keren, maar Julienne bleef in Bulengo.
“Deze plek is niet getroffen door bommen of gevechten. Terug naar huis is geen optie. Er is niets meer over. We hebben geen gewassen en de huizen zijn verwoest, dus waar moeten we heen?” vertelt ze wanhopig.
Het leven in het kamp is zwaar. “Sinds de recente escalaties is de situatie erger geworden. We raken door ons voedsel heen en we hebben bijna al onze kleren verkocht om te overleven,” zegt Julienne. Zelfs het opladen van een telefoon is een luxe geworden. “We hebben moeite om onze telefoons op te laden omdat degenen die zonnepanelen hadden, deze hebben verkocht of ver weg hebben gebracht uit angst voor diefstal. Het leven zonder elektriciteit, voedsel of kleding maakt de situatie ondraaglijk.”
Leven vóór het conflict
Vóór het conflict werkte Julienne als boerin en verkocht ze lokale wijn. Toen M23-rebellen haar dorp binnenvielen, stortte haar wereld in. “Ze dwongen ons om te vluchten,” vertelt ze. “Tijdens de gevechten hoorden we bommen vanuit Sake en Nzulo en we waren te bang. Het was moeilijk om te slapen of te eten.”
Noodhulp in Congo
“Om aan voedsel te komen rekenen we op jullie,” vertelt Julienne aan de hulpverleners van World Vision. “Als we blijven, zonder water om te drinken en voedsel, wacht de dood op ons. Wat we het meest willen is vrede en stabiliteit, want al onze problemen kunnen worden opgelost als we vrede hebben.” Haar grootste pijn is het zien lijden van haar kinderen. “Ik voel me erg verdrietig voor mijn kinderen in deze moeilijke tijd. Ik heb er acht en ik weet gewoon niet wat ik moet doen,” bekent ze. ” Elke avond is pijnlijk. Nadat ze de hele dag op een lege maag hebben gespeeld, vragen ze me ’s avonds waarom ik ze geen eten geef. Maar ik heb niets om te geven.”
Terugkeren naar hun dorp blijft te gevaarlijk, maar in het kamp blijven betekent het doorstaan van onvoorstelbare ontberingen. “Denken aan al deze problemen tegelijk – het maakt me gek,” zegt Julienne, haar stem klinkt zwaar van wanhoop. Ondanks alles houdt ze vast aan één hoop: dat haar kinderen ooit zullen opgroeien in een wereld waarin ze niet meer hoeven te vluchten, waarin ze geen honger meer hoeven te hebben en waarin vrede geen verre droom meer is.
Hoe werkt World Vision in Congo?
World Vision werkt in de Democratische Republiek Congo (DRC) samen met gemeenschappen, overheden en partners aan acute noodhulp en wederopbouw. Met deze hulp kregen 95.000 mensen al toegang tot schoon water en 1,9 miljoen huishoudens in kwetsbare gebieden kregen toegang tot voedsel, financiële middelen, schoon water en hygiëneproducten. Ook werken ze met 44.000 mensen samen om geld te sparen en hun toekomst te stabiliseren.
Help gezinnen zoals die van Julienne te overleven en een betere toekomst op te bouwen. Jouw donatie kan levens redden door te voorzien in voedsel, schoon water en andere essentiële benodigdheden. Samen kunnen we een verschil maken.